Wiersze dedykowane

'Tylko miłosci nie ma"

Czym jest ta nieboska ziemia?

tu placz, konanie się nie zmienia

rozpacz rozdziera serca czułe

powstanie żywota rodzi bóle.

Jak mgła co osłania jutrzenkę

jak ksiezyc co wyraża tęsknotę

jak łza co uchodzi z niewyznania

i żrenica, która strzeże sekretu

Nie ma miłości na tej ziemi

upojeni cierniem zakochania

ogłupieni żadzą posiadania

Ciała co do grzechu skłania

Jest cierpienie, które  mieszka

waletuje dusza w szkle i cieniach

w grobach niepobielanych i nocy

Miłośc jedynie w Niebie nabiera mocy

"Zmarli"

Żyjecie w Niebie już na zawsze

a my nigdy żywi nie byliśmy

żywimy do żywego nienawiść

pogardę i uporczywą obojętność

Żywi, to ci co rozdają miłość

którzy nie czekajac rozdają

tęczę, która płacze po deszcu

chleb, co wypieka iskra dobra

Żywi nie żyją na cmenatrzu

oni przechadzają przed nami

torują rosę, gubią białe piórka

kojąc żal, jasnym spojrzeniem

A my na łez padole czekamy

na gwiazdkę czystą, promienną

na łunę szczęscia i mamonę złota

Na inne życie, które nie przemija

"Eluniu dla Ciebie"

Powiadałaś, czy z nami i bez nas,

noce i dnie jednakowo się toczą.

Bez Ciebie świat przestał się toczyć,

staczamy się my pochyleni i sami.

Dokąd odeszłaś duszo przeczysta,

tak nagle przez Boga poproszona?

My uboźsi i odarci o Twoją obecność,

płaczemy, wspominamy Twój czas.

Ty, która umiałaś łze otrzeć z policzka

nieutulone serca pokornie przytulić,

Przejąć się nieswoją niedolą i łkać

po cichu żarliwe modlitwy kierować.

Wesel się z góry, otuchę nam nieś,

przyjdź we śnie, z pieśnią na ustach.

z poezją z Niebios i z melodią Chopina,

Z uśmiechem najszczerszym z serca.

Opowiedz o Elizjum, o Edenie, o Niebie,

o mieszkaniu wybranym przez Ciebie.

Przeznanych Ci tryumfach nieziemskich,

Ty, która stoisz na podium Niebieskim.

"Wujciu Stasiu""

Żyjesz teraz bardziej i więcej

Nie potrzebne Ci nasze wieńce

Zaznajesz uczty wysłowionej

Schorowanym sercem okupionej

Badź pozdrowiony wujciu Stasiu!

Nie jestes sam, sa z Toba Nasi

Radują się Ci, co na Ciebie czekali

Bedniejsi, Ci co bez Ciebie zostali

Z kim Ty tańczysz poranną zorzą?

Czy blaskiem tęcz mozaiki tworzysz?

Z kim wyspiewujesz hymny pochwalne?

Dla kogo zrywasz pozłacane tulipany?

Badź pozdrowiony wujciu Stasiu!

Nie jestes sam, sa z Toba Nasi

Radują się Ci, co na Ciebie czekali

Ubodzy, Ci co z Tobą nie pozostali

O czym cykają wieczorem swierszcze?

Poczytujecie sobie ziemskie wiersze?

Czym Obsadzacie Niebiańskie ogrody?

Czy na wieki zaznajacie błogiej pogody?

Badź pozdrowiony wujciu Stasiu!

Nie jestes sam, sa z Toba Nasi

Radują się Ci, co na Ciebie czekali

Bedniejsi, Ci co z Tobą nie zostali

My tęsknimy, czekamy i nic nie mamy

Pocieszaj nas i wspomnaj nas czasami

W sercach naszych Wujciu pozostaniesz

Chwilę trwa rozstanie i znów się spotkamy

"Pod osłona nocy"
Pod osłona nocą przechadza, sie śmierć
Choć niewidoczna, nieznajoma i nieodgadniona
Wprasza, się jak Intruz na randkę w ciemno
Do tych co śpią lekkim snem czekając na cud

Śmierć spaceruje niczym babcia w kapciach
Barwami niebosklonu, wschodem słońca
Jak mgła rozpraszana promykiem zorzy
Jak światło dla zblakanych wędrowców

A może śmierć nie żyje bo sama umarła?
Przeżyła, sama się zabiła i odeszła na zawsze
Wcisnieta między bajkami, zasnęła na amen
Życie i smierć- niewiadome, bez kresu i startu